نبودي ناز عكساتو كشيدم نبودي طاقت بغضم تموم شد

هزاربار عاشقي رو دوره كردم تو اين شبها كه بي چشمات حروم شد

چه شبها كه شدم خيره به جاده چه شبها كه شكستم بي تو تنها

به عشق ديدن تو اين چشارو نذاشتم روي هم يك لحظه حتي

خيلي تو رو دوستت دارم مي خوام اينو بدوني

نمي ذارم يه لحظه هم بدون من بموني

تو مي خندي به من مثل هميشه به دادم مي رسي با مهربوني

نمي ترسم نمي بازم به گريه اگه بازم تو پيش من بموني

تو از راه مي رسي فردا مي دونم مي ذاري سر رو شونه هام دوباره

با اون چشماي بارون خورده

بازم مي شي هم گريه ي اين بي ستاره           

شبی غمگین شبی بارانی و سرد

مرا در غربت فردا رها کرد

دلم در حسرت دیدار او ماند

مرا چشم انتظار کوچه ها کرد

به من می گفت تنهایی غریب است

ببین با غربتش با من چه ها کرد

تمام هستی ام بود و ندانست

که در قلبم چه آشوبی به پا کرد

و او هرگز شکستم را نفهمید

 اگر چه تا ته دنیا صدا کرد

شبی غمگین شبی بارانی و سرد

مرا در غربت فردا رها کرد

دلم در حسرت دیدار او ماند

مرا چشم انتظار کوچه ها کرد

به من می گفت تنهایی غریب است

ببین با غربتش با من چه ها کرد

تمام هستی ام بود و ندانست

که در قلبم چه آشوبی به پا کرد

و او هرگز شکستم را نفهمید

 اگر چه تا ته دنیا صدا کرد

من تو را به کسي هديه مي دهم که از من عاشق تر باشد

و از من براي تو مهربان تر.

من تو را به کسي هديه مي دهم که صداي تو را از دور،

در خشم، در مهرباني،

در دلتنگي، در خستگي، در هزار همهمه ي دنيا، يکه و

تنها بشناسد.

من تو را به کسي هديه مي دهم

که از نگاه سبز تو تشخيص بدهد که امروز هواي دلت

آفتابي است؛ يا آن

دلي که من برايش مي ميرم، سرد و باراني است.

اي... ،اي بهانه ي زنده بودنم؛ من تو را به کسي

هديه مي دهم که قلبش بعد

از هزار بار ديدن تو، باز هم به ديوانگي و بي

پروايي اولين نگاه من بتپد.

همان طور عاشق، همان طور مبهوت و مبهم...

تو را با دنيايي حسرت به او خواهم بخشيد؛

ولي آيا او از من عاشق تر و از من براي تو مهربان

تر است؟آيا او بيشتر از

من براي تو گريسته است؟؟ نه... هرگز...هرگز

ولي، تو در عين ناباوري، او را برگزيدي...

مي دانم... من دير رسيدم...خيلي دير...خيلي